4 Şubat 2014 Salı

Uç noktaların kesişimi: Dhobi Ghat


 File:Dhobi Ghat Movie.jpg
Öncelikle filmin her kesimden insanın beğeneceği türden bir film olmadığı yorumuyla başlamak istiyorum.Alışılmış bir hikaye ve bir son beklemek izleyenleri hayal kırıklığına uğratabilir.Film  farklı yaşam tarzına sahip 4 insanın hayatını konu alıyor.Bir bakıma bu filme sanat filmi de denebilir.Bu 4 insanın kesişen hayatlarının kısa bir kesiti sunuluyor biz izleyenlere.Ne öncesi çok eşeleniyor ne de sonrasında olacaklar hakkında kesin adımlar atılıyor filmde.Her ne kadar Aamir Khan'ın bu filmde baş rol olmadığı söylensede filmin olgunlaşması ve karakterlerin kesişen hayatları Aamirin rolü etrafında oluşuyor yani Arun'nun...

Karakterler :

Munna hayatını çamaşırcılık gibi pek çok küçük işler yaparak kazanan temiz kalpli,hayalleri olan bir genç.Tek hayali ise aktör olmak.

Shai Amerikada bir bankada çalışan sempatik,sıcakkanlı bir bayan.Mumbai'ye aldığı izin ile gelmiş.Hobisi fotoğrafçılık.Farklı hayatları anlamak konusunda hoşgörülü,belkide farklı bir ülkede yaşadığından daha açık fikirli ve moderen biri.

Arun  ilişkilerde pek iyi olmayan,yalnızlığı seven ve belkide bu yüzden yürümeyen bir evlilik sonucu boşanmış ve 6 yaşlarında bir çocuğu olan bir ressam.Soğuk bir kişiliğe sahip.

Yasmin.Hikayesini bıraktığı video kasetleriyle tanıdığımız yaşamak ,mutlu olmak için uğraş veren aslında yaşamayı isteyen ama pek çokları gibi yalnız bırakılan bir kadın.Mumbaiye eşi ile birlikte geliyor.Çektiği video kasetlerini kardeşine göndermek için hazırlıyor.Kasetlerde kendi duygu ve düşüncelerinden gezdikleri yerlere kadar pek çok şeyi kayıt ediyor.Hayat dolu bir karakter olarak gözümüze çarpıyor.

Açıkçası filmin Aamir'in eşi tarafından yazılıp yönetilmesi ve Aamirin film hakkındaki yorumları -her ne kadar izleyen yorumlarını görüp izlememeyi düşünsemde- filmin izlemem konusunda karar kılmamı sağladı.Hayal kırıklığı yaşayabileceğimi de düşünüyordum.Aamir güzel filmler yapsada sonuçta bu onun değil eşinin filmiydi.Belkide film hakkında yaptığı yorumlar senaristin eşi olması nedeniyle etkilenmiştir tarzı düşünceler de geçti aklımdan.Önyargılarımdan kurtularak izlediğim film beni hayal kırıklığına uğratmamış hatta iyiki izlemişim dememi sağlamıştı.Film gerçekten kaliteliydi.Oldum olası aksiyondan uzak sadece adrenali değil daha tanıdık duyguları gösteren bizden ve bizi anlatan gündelik hayatları konu alan filmleri sevmişimdir.Film gören gözler için görselliği,hissedebilenler için duyguları doğal bir şekilde bizlere sunuyor.Film tamamlanmış ve yenmeyi bekleyen bir yemek gibi önümüze hazır olarak gelmiyor,izleyenleri de filmi anlayabilmeleri için ,karakterlerin duygularını hissedebilmeleri için çaba sarf etmeye davet ediyor.Filmde ışıltılı hayatlar ve gerçekte olmayacak türde yaşantılar yer almıyor.



Filmde beni en çok etkileyen karakter Yasmin oldu.Onun duygu ve düşüncelerini anlamak ve empati kurmaya çalışmak belkide daha karmaşık bir karakter olmasından dolayı daha çok ilgimi çekti.Mutluluğu istemesine rağmen bunun için savaşmaması mutsuzluğu kabullenmesi akıllara neden sorusunu getiriyor.Çabalayamıyor mu çabalamıyor mu?Özgür olamayan hayatlardan birisi daha diyorum Yasmin karakteriyle birlikte.



Düşünceler insanların deneyimleriyle birlikte oluşur.Ne kadar doğru desen de başkaları için gördükleri aslında olanlardan daha doğru olabilir.Rao bu filmde belkide buna değinmiştir.Din konusundan bahsediyorum.Kimi için doğru olan bazıları için belkide işlerine gelmedikleri için yanlış ya da anlayamadıkları ,görmedikleri için yanlış olabilir.Yasmin için dinin kurtarıcı olmaktan çok kısıtlayıcı olduğu gözler önüne seriliyor.

Yasmini yeni taşındığı evinde kilitli olan bir çekmecedeki video kasetleriyle tanıyor Arun.Shai ise Arunun resim sergisinde Arunla tanışıyor.Munna ise Shai'yi Arun'un resim sergisindeki bir aksilik sebebiyle tanıyor.4 hayatın kesişimi böyle başlıyor.Filmin sonu hayal gücümüze bırakılmış.

Filmin son sahnelerinde Munna beni şaşırtıyor.Aslında karakterine uygun bir davranış ama her insanda olan bencillik duygusunun ağır basacağını düşünerek yanılıyorum.Kendini düşünmeden yaptığı iyilik ruhunun eşsizliğini gözler önüne seriyor tekrardan ve tekrardan.

Hayat bu insanları tekrardan birleştirir mi bilinmez ama şu kesin ki bu kesişimleri onların biraz daha büyümelerini sağlıyor...